The Nature of Miracles from the Point of View of Allamah Tabātabā’ī

Document Type : Research Paper

Author

Quran mining Research Institute,. Shahid Beheshti University. Tehran. Iran.

Abstract

This paper aims to explain the concept of supernatural in the definition of miracle that is a report from Allamah Tabātabā’ī’s view on the nature of miracle, eliminating some apparent conflicts in his expression. In this regard, by modeling the method of Al-Mīzān’s author based on a comprehensive analysis of Qur’anic verses, a new explanation of the key Qur’anic concepts used in this discussion such as soul, spirit, kingdom and the connection between them is presented and clarified. As a result, in one hand, miracle never violate the laws of nature and the problem of the inconsistency of cause and effect, which has caused the emergence of a contradiction in the discussion of Allamah, is solved by introducing a material factor in the soul of the Prophet (PBUH) as the cause of the miracle; On the other hand, the existence of material and abstract relations is emphasized in a macro and general way in all phenomena; that is, all phenomena have an outward or material level, or the creative level according to Qur’anic interpretation. At the same time and in connection with this level, they benefit from the esoteric or abstract aspect, or the heavenly level according to the Qur’anic interpretation. These two levels interact with each other throughout the existence while the difficult philosophical issue is to explain this connection and global interaction; Miracles, therefore, will not be discussed as an exception to the principle of consistency; for in the miracle, the heavenly aspect of the chosen man influences other phenomena’s heavenly aspect, and at the evident level, man’s material soul affects the nature of things.

Highlights

نتایج تحقیق

از دیدگاه علامه طباطبایی معجزه قانون علّیت را نقض نمی‌کند و علّت معجزه هفت ویژگی‌ دارد: تأثیرگذاری آنی، نامشهود بودن، غیرقابل شناسایی بودن برای علوم تجربی و قابل شناسایی بودن به طرق دیگر، نادر نبودن، همیشه پیروز بودن، در نفس مجرّد پیامبر بودن و وابسته بودن به اذن خداوند.

بر اساس استدلال ایشان بر وجود علل ظاهری و علت‌های حقیقی باطنی برای همه پدیده‌ها، همچنین با تکیه بر  نظریه ایشان درباره دو عالم خلق و امر(ملکوت) می‌توان نتیجه گرفت که از میان ویژگی‌های هفتگانه، در قیاس با سایر پدیده‌ها تنها دو ویژگی مخصوص علّت معجزه است؛ اولی، غلبه و پیروزی همیشگی آن و دومی، نسبت آن با نفس پیامبر است.

در راستای تبیین و توسعه دیدگاه علامه طباطبایی با تکیه بر آیات قرآن، سه ابهام درباره نسبت دو سیستم علّی  ظاهری و باطنی، مبدا مجرد نفسانی معجزه، چگونگی و چرایی غلبه همیشگی آن و چیستی علت مادی واحد، طرح و به صورت زیر تبیین شد:

نسبت این دو سیستم در توجه به زاویه دید، روشن می‌گردد. نظر حسّی و دنیایی چهره خلقی یا مادی اشیاء و روابط علّی  ظاهری را نمایان ساخته و نظر قلبی و روحی چهره باطنی و ملکوتی اشیاء و سیستم علّی  حقیقی را آشکار می‌سازد. علت معجزه در سطح باطن قوای ملکوتی و روحی پیامبر است و در سطح ظاهر باید به دنبال مطالعه و توجیه چگونگی اثر ملکوتی روح از طریق نفس در اشیاء و مقدّرات بود. مانند نظریه امواج در روان‌شناسی که علامه آن را بعید نمی‌شمرد.

درباره مبدأ مجرد و نفسانی معجزه و چرایی دوام غلبه آن آشکار شد که علت معجزه، در نفس نبی بر خلاف علت سحر در نفس ساحر همواره غالب است، زیرا نبی و ساحر در مرتبه بهره‌مندی از ملکوت تفاوت دارند. در واقع روح نبی علّت خاص معجزه در سطح باطن و نفس نبی واسطه انتقال اثر آن به سطح ظاهر است.

همچنین در توجیه علت واحد مادی برای همه پدیده‌ها، روشن شد که نفس مادی انسانی که عالی‌ترین برخورداری از روح را دارد، به عنوان علت مادی واحد برای تمام معلول ها قابل فرض است که علم و قدرت او مافوق همه اسباب و علل است.

در آخر مساله عدم سنخیت علت و معلول در معجزه به این صورت حل شد که علت معجزه، عاملی مادی در نفس پیامبر است؛ اما از سوی دیگر بر وجود مساله ارتباط مادی و مجرد به شکلی کلان و عام در همه پدیده‌ها تاکید شد؛ بنابراین معجزه به عنوان یک استثناء برای اصل سنخیت مورد بحث نخواهد بود.

Keywords

Main Subjects

References

  1.  

    1. Ahmadi, Habibollah (2002), PaJūheshī dar ʾUlūm Qur'an, Qom: Fatima.
    2. Ahmadi, Mohammad Amin (2006), "Muʾjezeh", Naqd Va Nazar, 11 (43-44): 184-203.
    3. Aquinas, St. Thomas (1905), Summa Contra Gentiles(SCG), (Available online, translation by J. Rickaby), London: Burns and Oates.
    4. Aquinas, Thomas (1964), The Plan of Divine Government, in: Manouchehr Bozorgmehr (Translator) Theoretical Philosophy, Vol. 1, Tehran, Bongah Tarjomeh wa Nashr Ketab.
    5. Barati, Farajollah and Javadi, Mohsen (2015), "Tabātabā’ī and Swinburne on the referent of miracle", Jostarha-ye Falsafe-ye Din, 4(1): 15-37.
    6. Brown, Thomas (1822), Inquiry into the Relation of Cause and Effect. Andover: Mark Newman.
    7. Daylamī, Ḥasan ibn Muḥammad (1412 AH), Irshād al-Qulūb ilā al-Thawāb, Qom: Sharīf Raḍī.
    8. Earman, John (2000), Hume’s Abject Failure, Oxford: Oxford University Press.
    9. Farāhīdī, Khalīl ibn Aḥmad (1415 AH), Kitāb al-ʿAyn, Qom: Hejrat.
    10. Feghhizadeh, Abdolhadi; Pahlevan, Mansour; Rouhi Dehkordi, Majid (2013), “Characteristics of the Spirit (Ruh) from Perspective of the Qur’an and Hadiths”, Qur’anic Sciences and Hadith Research, 45(2): 117-142. (doi: 10.22059/jqst.2013.30571).
    11. Ghazāli, Abū Ḥāmid (nd), Al-Qisṭās Al-Mustaqīm, Damascus-Beirut: Np.
    12. Gilson, Etienne (1991), The Spirit of Philosophy in the Middle Ages (translated by A. Davoodi), Tehran: Cultural Studies and Research Institute.
    13. Hesse, Mary (1965), “Miracles and the Laws of Nature”, in C. F. D. Moule (ed.), Miracles: Cambridge Studies in their Philosophy and History, London: A. R. Mowbray & Co., pp. 33–42.
    14. Hume, David et al. (1748), An Enquiry Concerning Human Understanding, Tom L. Beauchamp (ed.), New York: Oxford University Press, 2000.
    15. Huxley, Thomas Henry )1894), Hume: with Helps to the Study of Berkeley, London: Macmillan and Co.
    16. Ibn Sīnā, Hussein Ibn ʾAbdullāh (1403 AH), Al-Ishārāt wa Al-Tanbīhāt, in: Khājeh Naṣīr al-Dīn Ṭūsī, Sharḥ Al-Ishārāt wa Al-Tanbīhāt, Volume 3, Np: Daftar Nashr Ketab.
    17. Jaffer, Tariq (2014), “Fakhr al-Dīn al-Rāzī on the Soul (al-nafs) and Spirit (al-rūḥ): An Investigation into the Eclectic Ideas of Mafātīḥ al-Ghayb”, Journal of Qur’anic Studies, 1: 93–119.
    18. Jawharī, Ismāʿīl bin Ḥammād, (1426 AH), Al-Ṣiḥāḥ; Tāj al-Lughah wa Ṣiḥāḥ al-Arabīyah, Beirut: Dar 'Ihyā' al-Trāth al-Arabi.
    19. Joyce, George Hayward (1914), The Question of Miracles, St. Louis: B. Herder.
    20. Khū’ī, Sayed Abu al-Qāsim (1908), Al-Bayān fī Tafsīr Al-Qur'an, Tbilisi (Georgia): Maṭbaʾah Ghayrat.
    21. Kulaynī, Muḥammad ibn Yaʾqūb (1983), Al-Kāfī, Tehran, Entesharat Islamiyeh.
    22. Lias, John James (1883), Are Miracles Credible? London: Hodder and Stoughton.
    23. Majlisī, Muḥammad Bāqir (1403 AH), Biḥār al-Anwār al-Jāmi' li Durar Akhbār al-A'immah al-Aṭhār, Beirut: Mu'asisah Al-Wafā.
    24. Makarem Shirazi, Naser (1992), The Commentary of Nemuneh, Tehran: Dār al-Kotob al-Islamiyah.
    25. Grew, Timothy (2019), “Miracles”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring 2019 Edition), Edward N. Zalta (ed.), Available at: <https://plato.stanford.edu/archives/spr2019/entries/miracles/>
    26. Meshkini Ardebili, Ali (1987), Takāmol dar Qur'an, Tehran: Islamic Cultural Publishing Office.
    27. Montgomery, John Warwick (1978), “Science, Theology, and the Miraculous”, Journal of the American Scientific Association, 30: 145–153.
    28. Rāzī, Fakhr Al-Dīn Muhammad ibn ʿUmar (1420 AH), Mafātīḥ al-Ghayb, Beirut: Dar 'Ihyā' al-Trāth al-Arabi.
    29. Rohani Mashhadi, Farzaneh (2020), “Explaining the relationship between "single soul" and "Adam": the analysis of the concept of "soul" in the system of Qur’anic verses”. Qur’an and Hadith Studies, 52(1): 117-138. (doi: 10.22067 / naqhs.v52i1.72829).
    30. Rohani Mashhadi, Farzaneh and Maaref, Majid (2016), “The Nature of the Seven Heavens based on the components of "creation" and "matter" in the Qur’anic verses”, Research in Qur’anic Sciences and Hadith, 13(2): 151-184. (doi: 10.22051 / TQH.2016.2355)
    31. Saeidi Roshan, Mohammad Baqer (2000), Qur’anic Sciences, Qom: The Imam Khomeini Education and Research Institute.
    32. Sahabi, Yadollah (2008), Qur'an Majid, Human Completeness and Creation, Tehran: Sherkat-e Sahāmi Enteshār.
    33. Shaker, Mohammad Kazem (2000), “Semantic Aspects of Sole in the Qur'an”, Journal of Philosophical Theological Research, 1(4): 7-20. (doi: 10.22091/pfk.2000.503).
    34. Shariati Mazinani, Ali (1999), Works Collection 24: Man, Tehran: Elham.
    35. Sharifi, Salehe; Ghaeminia, Alireza; Shariatii, Gholam Mohammad (2020), “Study of common Rules of “Qur’an by Qur’an Interpretation” and “Semantic Field Theory” (Based on Allameh Tabātabā’ī’s and Izutsu‘s methods), Research of Qur’an and Hadith Sciences, 17(1): 127-158. (doi: 10.22051//tqh.2020.4710).
    36. Suyūṭī, Jalāl al-dīn (1421 AH), Al-Itqān fī ʾUlūm al-Qur'an, Beirut: Dār al-Kitāb al-ʿArabī.
    37. Swinburne, Richard (1970), The Concept of a Miracle, London: Macmillan and Co.
    38. Ṭabarī, Muḥammad ibn Jarīr (1412 AH), Jāmiʾ al-Bayān fī Tafsīr al-Qur'an, Beirut: Dār al-Maʾrifah.
    39. Tabataba'i, Mohammad Hossein (1983), Qur’anic Miracles, Tehran: Markaz Nashr Farhangi Rajā.
    40. Tabataba'i, Mohammad Hossein (2011), Al-Mīzān fī Tafsīr Al-Qur'an, Beirut: Mu'asisah al-Aʾlamī lil-Maṭbūʾāt.
    41. Taleghani, Seyed Mahmoud (1983), A Glimpse of the Qur’an, Tehran: Sherkat Sahāmi Enteshār.
    42. Tashakkory Jahromi, Mariam and Akbarian, Reza (2010), Philosophical Explication of Miracle in Mulla Sadra's and Allameh Tabatabaee's Views, Tehran: Tarbiat Modares University (Master Thesis in Philosophy and Islamic Theology).
    43. Tucker, Aviezer (2005), “Miracles, Historical Testimonies, and Probabilities”, History and Theory, 44: 373–390.
    44. Ṭūsī, Muḥammad ibn Ḥasan (nd), Al-Tibyān fī Tafsīr al-Qur'an, Beirut: Dar 'Ihyā' al-Trāth al-Arabi.
    45. Voltaire, (1764), Philosophical Dictionary, in The Works of Voltaire, vol. 11, New York: E. R. DuMont, 1901.
    46. Wardlaw, Ralph (1852), On Miracles, Edinburgh: A. Fullarton and Co.
    47. Zamakhsharī, Maḥmūd ibn ʿUmar (1407 AH), Al-Kashshāf ʿan Ḥaqā'iq Ghawāmiḍ al-Tanzīl, Beirut: Dār al-Kitāb al-ʿArabī.

Files

History

  • Receive Date: 09 March 2021
  • Revise Date: 08 August 2021
  • Accept Date: 17 July 2021

Share

How to cite

Statistics