نوع مقاله : پژوهشی
نویسنده
دانشیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسنده [English]
متون دینی، خاستگاه اصلی معارف و آموزه‌های دینی تلقی می‌شوند. ارتباط بین این آموزه‌ها و متون، نیازمند نکته سنجی بیشتری است. صرف نظر از مقبول بودن یک معرفت و آموزه خاص، اما مستند کردن آن به یک متن دینی خاص، نیازمند دقت بیشتری است. در حوزه تفسیر متن و به ویژه تفسیر قرآن کریم، بدیهی انگاری معنای متن و در وجهه بارز آن، فارسی شدگی معنای متن، آسیبی جدی در این خصوص است. چه‌آن‌که بسیاری از مضامین، اگرچه بد نیستند اما انتساب و استناد آن به متن، قابل دفاع نیست. به طور کلی عدم توجه به ادبیات زمان خوانش متن و زمان صدور متن، موجب ایجاد آسیب بدیهی‌انگاری در ترجمه متن است. در این میان، باید از تسری مفهوم امروزین یک اصطلاح تاریخی به گذشته(استصحاب تاریخی قهقرایی) پرهیز کرد. لزوم توجه به آسیب بدیهی انگاری در ترجمه متون دینی، مبتنی بر دو اصل است. اصل تغایر و تغییر انگاره که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت در فهم متن لازم است از جهت عدم تاثیرپذیری از انگاره مورد آزمون قرار گیرد. متون دینی، خاستگاه اصلی معارف و آموزه‌های دینی تلقی می‌شوند. ارتباط بین این آموزه‌ها و متون، نیازمند نکته سنجی بیشتری است. صرف نظر از مقبول بودن یک معرفت و آموزه خاص، اما مستند کردن آن به یک متن دینی خاص، نیازمند دقت بیشتری است. در حوزه تفسیر متن و به ویژه تفسیر قرآن کریم، بدیهی انگاری معنای متن و در وجهه بارز آن، فارسی شدگی معنای متن، آسیبی جدی در این خصوص است.
کلیدواژه‌ها [English]
)