اصول بیان معارف توحیدی در قرآن

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار علوم قرآن و حدیث پردیس فارابی دانشگاه تهران، تهران، ایران.

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران، تهران، ایران.

چکیده

آیات توحیدی قرآن از جنبه‌های مختلفی قابل بررسی است. یکی از این جنبه‌ها نحوه مواجهه قرآن با مخاطبان خود در مسئله توحید است. قرآن برای برقراری ارتباط با مخاطبان خود در معارف توحیدی و ایجاد زمینه برای پذیرش این معارف، اصول خاصی را  مطرح نموده است. با بررسی و استقراء آیاتی که حول مسئله توحید در قرآن کریم بیان شده است می‌توان همه آنها را ذیل سه اصل کلی قرار داد: اصل توصیف حقایق، اصل تنبّه بر آیات الهی، اصل رجوع به فطرت. قرآن در اصل توصیف حقایق به جای استدلال بر معارف توحیدی و پاسخ به شبهات مربوط به آنها، به توصیف معارف و آثار و کارکردهای آنها پرداخته می‌شود. در اصل تنبّه برآیات الهی، با بیان پدیده‌های آفاقی و انفسی و تنبّه بر نظم، غایت‌مندی، فقر و نیاز ذاتی آنها، انسان را به تدبّر در این پدیده‌ها دعوت می‌کند. در اصل رجوع به فطرت نیز، با هدف بیدار نمودن فطرت الهی بشر، او را متوجه این سرشت الهی می‌کند تا آثار پروردگارش را در عالَم و درون خود بیابد. در این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی و با تکیه بر آیات قرآن، اصول سه گانه مذکور بررسی و تحلیل شده است.
 

تازه های تحقیق

خداوند در قرآن با استفاده از سه اصل توصیف حقایق، تنبه برآیات و رجوع به فطرت، معارف توحید را مطرح نموده است. توصیف حقایق به معنای بیان جنبه‌های مختلف یک حقیقت دینی می‌باشد به‌طوری که وجوه آن به گونه‌ای روشن گردد که برای مخاطب فهمی عمیق و فراگیر حاصل کند. در این اصل یا به صورت مستقیم و با به صورت بیان آثار به توصیف یک حقیقت دینی پرداخته می‌شود. در اصل تنبّه بر آیات الهی، تفکر و تأمل در پدیده‌های آفاقی و انفسی به عنوان طریقی برای شناخت خداوند مطرح شده است. این اصل در حقیقت همان برهان انّی منطقی می‌باشد که از معلول که همان مخلوقات‌اند به علت هستی‌بخش آنها یعنی خداوند متعال پی برده می‌شود. فطرت و معرفت فطری نقشی اساسی در شناخت پروردگار عالم ایفا می‌نماید، به طوری که هر یک از اصول سه‌گانه مطرح شده به نوعی با شناخت فطری ارتباط دارند. تأمل در هر یک از این سه اصل، حکایت از این دارد که شیوه قرآن در برخورد با مخاطبان در آیات توحیدی  بیشتر به زبان فطرت می‌باشد. هر چند می‌توان مسائل مطرح شده حول توحید را به صورت برهانی و قیاس‌های منطقی نیز ارائه نمود، اما باز هم رد پای فطرت در این مسائل وجود دارد. حتی در مواردی هم که شناخت این  مسئله به کمک مفاهیم عقلی صورت می‌پذیرد، مانند اصل تنبّه بر آیات، باز هم این سرشت الهی در بشر حضوری قابل توجه دارد. البته در اصل تنبه برآیات که معرفت خداوند به کمک تأمل در مظاهر خلقیه حاصل می‌شود، از قانون عقلی دلالت مصنوع بر صانع بهره برده شده است، اما در همین اصل نیز می‌توان این قانون را به معرفت فطری ضمیمه نمود تا برهانی قوی‌تر بر معرفت خداوند متعال شکل بگیرد. در این اصل نیز می‌توان با تکیه بر نقص و احتیاج ذاتی مخلوقات، فطرت خداجویی انسان را بیدار نمود.

در اصل توصیف حقایق نیز رد پای فطرت به چشم می خورد چرا که توصیف نمودن خود از اموری است که با فطرت آدمی سازگار است و در صورتی که توصیفی صحیح از یک حقیقت دینی ارائه گردد بدون نیاز به جنبه‌های اثباتی و استدلالی، مورد پذیرش افراد قرار می‌گیرد. تغییر در نحوه مواجهه با مخاطبان و بهره‌گیری از سه رویکرد مذکور با بیان‌های مختلف، برای اقناع مخاطب در معارف توحیدی، حاکی از شناخت عمیق قرآن از انسان و ویژگی‌های اوست.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Principles of Expressing Monotheistic Teachings in the Qur'an

نویسندگان [English]

  • Hamed Dejabad 1
  • Mohammad Ahmadi 2
1 Associate Professor of Quran and Hadith Sciences, Farabi Pardis University of Tehran, Tehran, Iran.
2 Master's degree in Quran and Hadith Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran.
چکیده [English]

The monotheistic verses of the Qur'an are being analyzed from different aspects, one of which is how the Qur'an confronts its audience in the issue of Monotheism. The Qur'an has put forth certain principles to communicate with its audience in monotheistic teachings and to create a basis for accepting these teachings. Through examining and collecting the verses related to Monotheism, all of them may be classified under three general principles: the principle of describing facts, the principle of awakening based on divine signs, and the principle of reference to nature. Regarding describing the facts, the Qur'an describes the teachings and functions of signs, instead of arguing about monotheistic teachings and answering the doubts related to them. In the principle of awakening based on divine signs, the Qur'an invites human beings to reflect on these phenomena, by expressing universal and personal phenomena and reminding their order, finality, and inherent poverty and need. In the principle of referring to nature, the Qur'an, to awake the divine nature of man, directs him to this divine nature so that he can find the works of his Lord in the world and within himself. In this research, these principles are discussed and analyzed based on the descriptive-analytical method regarding the Qur'anic verses.
Keywords: Monotheism, Divine Knowledge, Description of God, Awakening Based on Signs, Nature
The monotheistic verses of the Qur'an are being analyzed from different aspects, one of which is how the Qur'an confronts its audience in the issue of Monotheism. The Qur'an has put forth certain principles to communicate with its audience in monotheistic teachings and to create a basis for accepting these teachings. Through examining and collecting the verses related to Monotheism, all of them may be classified under three general principles: the principle of describing facts, the principle of awakening based on divine signs, and the principle of reference to nature. Regarding describing the facts, the Qur'an describes the teachings and functions of signs, instead of arguing about monotheistic teachings and answering the doubts related to them. In the principle of awakening based on divine signs, the Qur'an invites human beings to reflect on these phenomena, by expressing universal and personal phenomena and reminding their order, finality, and inherent poverty and need. In the principle of referring to nature, the Qur'an, to awake the divine nature of man, directs him to this divine nature so that he can find the works of his Lord in the world and within himself. In this research, these principles are discussed and analyzed based on the descriptive-analytical method regarding the Qur'anic verses.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Monotheism
  • Divine Knowledge
  • Description of God
  • Awakening Based on Signs
  • Nature
  1. * قرآن کریم(۱۳۹۳ش). قم: انتشارات اسوه.

    1. ابن‌اثیر، مبارک‌بن‌محمد(۱۳۶۷ش). النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، محقق/ مصحح: محمودمحمد طناحى و طاهراحمد زاوى، قم: مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.
    2. ابن‌بابویه القمی(صدوق). ابوجعفر محمد‌بن‌علی(۱۳۹۸ق). التوحید، محقق/مصحح: هاشم حسینی، قم: جامعه مدرسین.
    3. ابن‌بابویه القمی(صدوق). ابوجعفر محمدبن‌علی(۱۴۱۳ق). من لایحضره الفقیه، محقق/ مصحح: علی‌اکبر غفاری، قم: جامعه مدرسین.
    4. ابن‌فارس، احمد(۱۴۰۴ق). معجم مقاییس اللغة، محقق/ مصحح: عبدالسلام محمد هارون، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
    5. برنجکار، رضا(۱۳۹۳ش). معرفت توحید و عدل، تهران: انتشارات نباء.
    6. جوادی آملی، عبدالله(۱۳۸۳ش). توحید در قرآن، قم: انتشارات اسراء.
    7. جوهری، اسماعیل‌بن‌حماد(۱۳۷۶ق). الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق/ مصحح: احمد عبدالغفور عطار، بیروت: دار العلم للملایین.
    8. خمینی، روح الله(138۰ش). چهل حدیث، قم: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
    9. داوودی، محمد؛ قندیلی، سید جواد و شکرالهی، حسن(۱۳۹۴ش). روش‌های آموزش توحید افعالی در قرآن، تربیت اسلامی، ۱۰(۲۱)، 167 -190.
    • راغب اصفهانی، حسین(۱۴۲۸ق). المفردات فی غریب القرآن، تحقیق و ضبط: محمد خلیل عیتایی، بیروت: دار المعرفة.
    • ربّانی گلپایگانی، علی(۱۴۰۰ش). دانشنامه کلام اسلامی، تحت اشراف: جعفر سبحانی، قم: موسسه امام صادق (ع).
    • رضایی هفتادر، حسن و نصیربان، صفر(۱۳۹۷ش). بررسی ابعاد فطرت انسان از منظر معارف وحیانی به‌ویژه نهج‌البلاغه، تحقیقات علوم قرآن و حدیث. ۱۵(۱)، 147-179. DOI:10.22051/TQH.2018.17557.1811                                                                                                         
    • زمخشری، محمودبن‌عمر(۱۴۰۷ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فى وجوه التأویل، مصحح: مصطفی حسین احمد، بیروت: دارالکتب العربی.
    • شریعتمداری، محمد تقی(۱۳۸۳ش)، توحید از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه، سفینه،۱(۴)، 44-59.
    • شریف رضی، محمدبن‌حسین(۱۳۷۴ش). نهج البلاغة، تصحیح و تنظیم: صبحی صالح، قم: مرکز البحوث الاسلامیة.
    • طباطبایی، سید محمدحسین(۱۳۹۰ق). المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
    • طبرسی، فضل‌بن‌حسن(۱۳۷۲ش). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مصحح: فضل الله یزدی طباطبایی و هاشم رسولی، تهران: ناصر خسرو.
    • فراهیدی، خلیل‌بن‌احمد(۱۴۰۹ق). کتاب العین، قم: نشر هجرت.
    • فخر رازی، محمدبن‌عمر(۱۴۲۰ق). التفسیر الکبیر(مفاتیح الغیب)، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
    • فیومی، احمدبن‌محمد(۱۴۲۰ق). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، قم: مؤسسه دار الهجرة.
    • قدردان قراملکی، محمد حسن(۱۳۸۵ش) اثبات خدا در قرآن کریم، قبسات، ۱۱(۴۱)، 59-78.
    • قرشی ، علی‌اکبر(۱۳۷۱ش). قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
    • قزوینی خراسانی، مجتبی(۱۳۹۳ش). بیان الفرقان، قزوین، قم: دلیل ما.
    • کلینی، محمدبن‌یعقوب(۱۴۰۷ق). الکافی، محقق/ مصحح: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی ، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
    • مجلسی، محمدباقر(۱۴۰۳ق). بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الأطهار، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
    • مصباح یزدی، محمدتقی(۱۳۹۴ش). خداشناسی(معارف قرآن ۱)، تحقیق و بازنگری: امیر رضا اشرفی، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
    • مکارم شیرازی، ناصر(۱۳۷۱ش) تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیة.