روایات نهی از معاشرت با قومیت های خاص؛ در ترازوی نقد سندی و دلالی

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

استادیار گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه بزرگمهر قائنات، قائن، ایران

چکیده

مسئله پژوهش حاضر بررسی و مطالعه انتقادی روایاتی است که مفاد آن­ها پرهیز از معاشرت با پاره­ای از قومیت­ها و نژادهای خاص می­باشد. این سنخ از اخبار که در میراث روایی امامیه نیز وارد شده، موجب پدیدار شدن برخی چالش­ها و پرسشها بوده است. لذا نیک پیداست که ضرورت اتخاذ موضع صحیح در مسئله و تبیین رویکرد شریعت در این زمینه، از اهمیت شایانی برخوردار است. جستار حاضر در پژوهشی توصیفی-تحلیلی، ابتدا روایات مزبور را از خلال جوامع حدیثی امامیه استخراج نموده و پس از تبیین آنها، از دو ناحیه سند و دلالت، آن­ها را در سنجه تحلیل افکنده است. برآیند پژوهش بیانگر آن است که غالب این روایات به ضعف سندی مبتلا بوده و در زمره اخبار آحاد محسوب می­شوند. از حیث دلالت نیز عرضه چنین روایاتی به کتاب، سنت، عقل و اخلاق، حکایت از نااستواری مضامین موجود در آنها دارد. لذا نگارنده دو نحوه مواجهه با این اخبار پیشنهاد می­دهد: 1- توجیه و تأویل پاره­ای از این اخبار در پرتو ارائه تفسیری متکی و متصل به زمان و مکان؛ 2- رها کردن پاره­ای دیگر از این اخبار که با قطعیات دینی در تنافی آشکار قرار می­گیرند.
 

تازه های تحقیق

مطابق رهاورد نوشتار حاضر آنچه از بررسی سندی روایات قومیتی حاصل گردید این نکته است که غالب روایات مورد بحث در زمره اخبار آحاد محسوب شده و مطابق موازین رجالی از ضعف سندی برخودار بوده و در نتیجه نمی­توان بدان­ها تکیه نمود. تحلیل دلالی و مضمونی روایات مزبور نیز حکایت از این دارد که تأمل در آیات کتاب خدا، بر نفی قومیت و نژاد دلالت داشته و آیات بسیاری، معیار برتری انسان‌ها بر یکدیگر را صرفاً در میزان تقوا معرفی می­نماید. عرضه روایات مورد بحث به سنت نیز حکایت از آن داشت که از درنگ در سخنان رسول اکرم(ص)و اهل بیت(ع) این حقیقت آشکار می­شود که شریعت اسلام به اختلاف­های نژادی و خونی توجهی مبذول نداشته و از نظر قوانین دینی همگی انسان­ها در اصل آفرینش از جایگاهی برابر و یکسان برخوردارند. مطابق دستاورد نوشتار حاضر روایات ناظر به مسئله در ترازوی عقل نیز جایگاهی ندارند؛ چه اینکه برخی از آنان متضمن مفاهیمی هستند که به‌ نظر می­رسد در ترازوی عقل و علم وجاهت چندانی ندارند. از باب نمونه مطابق آنچه در یکی از این روایات آمده است اصل و اساس یکی از قومیت­ها به اجنه بازگشت داشته و ایشان طایفه­ای از جن قلمداد شده­­اند. ناگفته پیداست که چنین سخنانی نمی­تواند محمل عقلایی صحیحی داشته و از نظر علمی دارای ارزش و جایگاه باشند. عرضه روایات به شهودهای اخلاقی از قبیل قاعده زرین نیز حکایت از نااستواری آنها می­نمود؛ زیرا  اگر هر فردی خود را به جای دیگران قرار داده و از خود پرسش نماید که آیا راضی خواهد بود که دیگران صرفاً به سبب نژاد و رنگ، برخوردی متفاوت با او داشته باشند، قطعاً پاسخ وی منفی خواهد بود. لذا با توجه به مناقشات مزبور، پژوهش حاضر دو نحوه برخورد با روایات فوق­الذکر پیشنهاد می­دهد. راهکار نخست این است که مفاد برخی از این روایات منحصر در موقعیت زمانی و مکانی خاص شده و ناظر به وجود برخی از جنبه­های غیراخلاقی و رفتارهای غیرمتعارف موجود در میان قومیت­ها در فضای صدور روایات شود. البته چنین توجیهی اگرچه نسبت به برخی از روایات می­تواند محملی صحیح داشته باشد؛ اما در عین­حال در مورد برخی دیگر از روایات که متضمن برخی از اموری از قبیل نکوهش خصوصیات ظاهری افراد هستند که با مسلمات شریعت در تنافی آشکار قرار می­گیرند نمی­تواند رهگشا باشد. لذا در مورد چنین روایاتی راه حل دومی به ناچار مطرح می­شود و آن اینکه باید این اخبار مطرود و کنار گذاشته شده و از مدلول آنها رفع ید نمود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Rijᾱlῑ and Implicit Critique of Narratives on Prohibition of Association with Certain Ethnics

نویسندگان [English]

  • Ali Mohammadian
  • Morteza Keshavarzi Valdani
Assistant Professor, Fiqh and Islamic Law Department, Bozormehr Qaenat University, Qaen, Iran
چکیده [English]

This research aims to critically study narratives that refer to avoiding association with certain ethnicities and races. This series of news is included in the Imᾱmῑ narrative heritage and has raised some challenges and questions. It is important to take the correct position on the issue and explain the Sharia approach objectively. This essay based on the descriptive-analytical method first extracts these narratives from the Imᾱmᾱ Hadith collections and then, after explaining them, analyzes them from two aspects: sanad and content. The research concludes that many of these narratives are poorly narrated in terms of sanad, including them among whid news. As for the content, presenting such narrations to the Qur'an, Sunnah, intellect, and morality, indicates the instability of their themes. The authors propose two methods for handling these narratives: 1) justifying and interpreting some of the news to provide an interpretation that is appropriate for the time and place, and 2) disregarding other parts of the news that contradict religious truths.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Narratives
  • Ethnics
  • Sanad Critique
  • Content Critique
  • Imᾱmῑ Teachings
  1. *  قرآن کریم

    1. آلوسى، محمودبن‌عبدالله(1415ق). روح المعانی، بیروت: دارالکتب ‏العلمیة.
    2. ابن‌اثیر، على‌بن‌ابى‌الکرم(1385ق). الکامل فی التاریخ، بیروت: دارصادر.
    3. ابن‌غضائرى، احمدبن‌ابى‌عبدالله(1422ق). رجال ابن‌الغضائری، قم: دارالحدیث.
    4. ابن­داود حلّى، حسن‌بن‌على(1383ق). رجال ابن‌داود، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
    5. اردبیلى، احمدبن‌محمد(1403ق). مجمع الفائدة و البرهان، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
    6. اشتهاردى، على‌پناه(1417ق). مدارک العروة، تهران: دارالأسوة.
    7. باقری، محمدمهدی و دیمه­کار، محسن(1396). انجبار ضعف سند و گونه­های آن از منظر شیخ انصاری، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، دانشگاه الزهراء(س). 14(2). صص 59-86. 22051/TQH.2017.14029.1509                                 DOI:
    8. بحرانى، حسین‌بن‌محمد(1410ق). عیون الحقائق الناظرة، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
    9. بحرانى، یوسف‌بن‌احمد(1405ق). الحدائق الناضرة، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
    10. بلاذرى،‏‏ احمدبن‌یحیى(1417ق). انساب الأشراف، بیروت: دارالفکر.
    11. جوادی آملی، عبدالله(1366). کرامت در قرآن، تهران: مرکز نشر رجا.
    12. حر عاملى، محمدبن‌حسن(1409ق). تَفْصیلُ وَسائلِ الشیعَة إلی تَحْصیلِ مَسائلِ الشَّریعَة، قم: مؤسسه آل البیت(ع).
    13. حکیم، سیدمحسن طباطبایى(1416ق). مستمسک العروة الوثقى، قم: دارالتفسیر.
    14. خویى، ابوالقاسم(1393ق). مصباح الفقاهة(المکاسب)، قم: انتشارات فقاهت.
    15. خویى، ابوالقاسم(1413ق). معجم رجال الحدیث، قم: انتشارات فقاهت.
    16. خویى، ابوالقاسم(1418ق). موسوعة الإمام الخوئی، قم: مؤسسة إحیاء آثار الإمام الخوئی.
    17. راغب اصفهانی، حسین‌بن‌محمد(1420ق). محاضرات الأدباء، بیروت: شرکة دار الأرقم.
    18. زبیدى، سید محمدمرتضى(1414ق). تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت: دارالفکر.
    19. شاهرودی، محمدرضا و آگاهی، معصومه(1397). تفسیر اخلاقی قرآن کریم با تأکید بر مبانی آن، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، دانشگاه الزهراء. 15(3). صص 64-93.

    DOI: 10.22051/TQH.2018.20402.2020

    1. شهید ثانى، زین‌الدین‌بن‌على(1410ق). الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، قم: داورى.
    2. صدر، سیدمحمد(1420ق). ماوراء الفقه، بیروت: دارالأضواء.
    3. صدوق، محمّدبن‌على(1386ق). علل الشرائع، قم: کتابفروشى داورى.
    4. صدوق، محمّد بن على(1413ق). من لایحضره الفقیه، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
    5. طباطبایی، محمدحسین(1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن‏، بیروت: مؤسسة الأعلمی.
    6. طبرسى، فضل‌بن‌حسن(1372). مجمع البیان، ‏‏تهران: ناصر خسرو.
    7. طوسی، محمدبن‌حسن(1417ق). فهرست کُتُب الشیعَةِ وَ اُصولِهِم وَ اَسماءِ المُصَنِّفینَ وَ اَصحابِ الاُصول مشهور به اَلفهرست، قم: نشر الفقاهة.
    8. علامه حلّى، حسن‌بن‌یوسف(1381ق). رجال العلامة، نجف: المطبعة الحیدریة.
    9. فاضل مقداد، مقدادبن‌عبداللّٰه(1425ق). کنز العرفان فی فقه القرآن، تهران: انتشارات مرتضوى.
    10. کلینى، محمدبن‌یعقوب(1407ق). الکافی، تهران: دارالکتب الإسلامیة.
    11. محمّد‌جعفری، رسول‌ ؛ رستمی، محمدحسن و جلالی، مهدی(1392). نقد و بررسی روایات تبعیض نژادی، کتاب قیم، 3(8). صص 181-208.
    12. مجلسى دوم، محمدباقربن‌محمدتقى(1410ق). بحار الأنوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت: مؤسسة الطبع و النشر.
    13. مجلسى دوم، محمدباقر‌بن‌محمدتقى(1404ق). مِرآةُ العُقُول فی شرح اخبار آل‌الرسول، تهران: دارالکتب الإسلامیة.
    14. مجلسى دوم، محمدباقر‌بن‌محمدتقى (1406ق). مَلاذُ الاَخْیار فی فَهْمِ تَهْذیبِ الاَخْبار، قم: کتابخانه آیة الله مرعشى.
    15. مسعودی، علی‌بن‌حسین(1365). مُروجُ الذَّهَب و مَعادنُ الجَوهَر، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
    16. مظفر، محمدرضا(1370). اصول الفقه، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
    17. مؤدب، سیدرضا و دلیر، محسن(1397). عرضه احادیث بر قرآن در تفاسیر البیان و المیزان با تأکید بر تفسیر 12 جزء نخست، تحقیقات علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهراء، 15(3) ، 193-214. DOI: 10.22051/TQH.2018.19777.1954
    18. نجاشى، احمدبن‌على(1407ق). رجال النجاشی، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
    19. نجفى، محمدحسن(1404ق). جَواهرُ الکَلام فی شَرحِ شَرایعِ الاسلام، بیروت: دارإحیاء التراث العربی.
    20. نورى، میرزاحسین(1408ق). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل. بیروت: مؤسسه آل البیت(ع).
    21. واحدى، على‌بن‌احمد(1411ق). اسباب نزول القرآن، بیروت: دارالکتب العلمیة.
    22. یعقوبی، احمدبن‌ابى‌یعقوب(بی­تا). تاریخ یعقوبى‏، بیروت: دار صادر.
    23. یزدى طباطبایى ، سید محمدکاظم (1409ق). العروة الوثقى، بیروت: مؤسسة الأعلمی.